Mirjam Florijn groeit op in het dorp Scherpenzeel in Gelderland. Ondanks dat ze van jongs af aan plezier in tekenen heeft, ontdekt ze pas op de middelbare school dat ze ook echt talent heeft. Vanaf dat moment neemt beeldend werk een belangrijke plaats in haar leven in. ‘toen hadden de mobiele telefoons nog geen camera, dus Ik had altijd een fototoestel in mijn zak zitten. Ik moest alles wat ik mooi vond vastleggen, want ik wilde het bewaren en onthouden.’ Na haar middelbare schooltijd wil ze zich echter niet volledig richten op kunst en kiest daardoor voor de studie Creatieve Therapie. ‘Ik wilde meer doen dan alleen wat ik leuk vind. Ik wilde het verschil kunnen maken voor de ander. En de kunstacademie miste naar mijn idee die diepgang.’
Mirjam haalt het eerste jaar haar propedeuse en volgde de studie 2,5 jaar met veel plezier. Haar focus ligt op kinderen tot 12 jaar met gedragsstoornissen of/en autisme. Helaas word door haar terugkerende en aanhoudende ziekte dit werk te zwaar. Ook een switch naar de SPH bleek niet haalbaar. In die switch, waarbij ze minder met creatieve vaardigheden bezig iss, merkt ze dat haar passie vooral bij kunst ligt. Ze hakt de knoop door en doet in 2010 toelatingsexamen bij de Kunstacademie te Utrecht. ‘Het voelde alsof het mijn enige optie was. Ik koos voor de opleiding Illustratie, want ik had een concreet doel nodig. Ik wilde iets toevoegen aan de maatschappij en een vak leren. Ik heb nooit kunstenaar willen worden, maar wel een ambacht willen beheersen.’
Deze studie brengt haar alles wat ze zoekt en in 2014 rond ze deze af met een Bachelor of Design. Naast haar hoofdrichting illustratie krijgt ze op de Kunstacademie de kans om meer met fotografie te doen. Een vak wat haar leert dat dit veel verder gaat dan alleen dingen die je mooi vind vast te leggen. En al snel was haar eerste spiegelrefelex camera gekocht en ging er een wereld voor haar open.
Ik hou ervan om een gevoel vast te leggen. Om een kostbaar moment te vangen. Daarom fotografeer ik het liefst mensen.
Naast illustreren kwam ze ook in aanraking met kunst schilderen. Vooral de ouderwetse manier om een schilderij op te bouwen in verschillende kleurlagen sprak tot haar verbeelding. De werkwijze is precies omgekeerd aan illustreren. Op een verloren dag doet ze dan ook niets liever dan zich toeleggen op een fabelachtige herinnering van een reis of vergezicht.
In 2016 wordt het eerste door haar geïllustreerde prentenboek Motje’s ontdekking uitgegeven. Verder werkt ze aan uitéén lopende projecten zoals het ontwerpen van uitnodigingen, geboortekaartjes, logo’s en window drawings. In 2017 is ze ook begonnen met het geven van workshops, in eerste instantie richt ze zich daarbij op Bible Journaling en Porselein Schilderen.
Ik merk nu dat die jaren van de studie Creatieve Therapie geen verloren tijd zijn. De kennis die ik daar heb opgedaan, kan ik kwijt in het begeleiden van de groepen bij de workshops en het helpt me om me in te leven in de wensen van een klant. Emotie blijft een keywoord in mijn werk.
Mirjam noemt haar stijl zelf semi-realistisch.
Ik gebruik nog steeds het liefst dat wat ik om me heen zie. En daarmee vertel ik een of mijn verhaal. Maar of dat nu het verhaal is van een product, een bedrijf, een boek, een emotie of een bruidspaar, mijn basis ligt altijd zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid. In feite heb ik nog steeds dat fototoestel bij me zoals vroeger. Maar door mijn studie zit het beeldend geheugen in mijn hoofd en niet meer in mijn zak.